Eliten og ulighed
Disse to udtryk har gennem den senere tid været behandlet en del i pressen. Jeg forsøger her at anskue begreberne fra den astrologiske og den spirituelle synsvinkel.
Ud fra et åndeligt perspektiv findes ulighed ikke, og da slet ikke i den form, som videnskaben og andre fysisk orienterede metoder ser det på. Her ser man helt bort fra det spirituelle aspekt og kommer derfor til forkerte eller utilstrækkelige konklusioner.
Ulighed i den fysiske verden er væsensforskellig fra ulighed i den åndelige verden. Alene af den årsag, at man i den åndelige verden kan overskue den såkaldte kausalitet. Det vil sige årsags- og virkningssammenhængen, som kan sammenlignes med karmaloven. Ulighed må nødvendigvis betragtes i sammenhæng med begreberne karma og reinkarnation.
Man kan således udelukkende tale om den ulighed, som fremkommer ved, at vi alle (heldigvis) står på forskellige niveauer i den udviklingscyklus, som alle uden undtagelse SKAL igennem for til slut at blive fuldkomne og lykkelige mennesker/væsener.
Lykkeligvis står vi som sagt alle på forskellige udviklingsstadier, hvilket bryder den ensartethed og monotoni, der ellers ville være den fremherskende tilstand. Det enkelte individ bliver nu bliver testet på graden af den kærlighed, vedkommende indeholder. Det gælder nemlig om ikke at være misundelig på dem, der er ”foran” os i udviklingen og ikke se ned på dem, som er ”bagefter” – noget der i større perspektiv er helt ligegyldigt, når alle skal nå frem til ”samme endestation”. Alle skal igennem den samme udviklingscyklus. Derfor er det vigtigt at samarbejde med alle på andre trin. På den måde spredes læring automatisk, og ingen behøver at få stress. Processen er så intelligent designet, at det hel nærmest sker automatisk. Gennem samarbejdet kommer alle hurtigere i mål, end hvis man bruger tid og energi på fx ærgrelse, misundelse og stress.
En udviklingscyklus kan symboliseres ved en perfekt cirkel, hvor det er umuligt at se, hvor den begynder, og hvor den ender. Derfor er det ligegyldigt, hvor man springer ind i denne cyklus, som altid vil føre samme vej, og alle skal det samme pensum igennem, akkurat som i uddannelsessystemet. Vi får bare forskellige karakterer hen ad vejen, og nogle af os må gå klassen om for at indhente det tabte – netop fordi vi står på forskellige trin. Nogle er lige begyndt på et nyt kapitel i deres udvikling, og nogle er ved at slutte af og kommer derved tilsyneladende lettere om ved tingene. Men om nogen tid når man selv dette punkt, det vil de kosmiske kræfter sørge for. Netop fordi alle i det store regnskab skal alle facetter i udviklingen igennem, så regulerer det hele sig på skønneste vis til sidst. Alle bliver derfor lykkelige, når hele processen i de mange liv er gennemlevet. Det er det, Bibelen betegner som paradis – nemlig slutresultatet for os alle.
Grundsubstansen i al udvikling er kærlighed og lys. Hvis alle hele tiden huskede på dette, ville alle nå meget hurtigere frem til slutresultatet.
Vi kommer altså ikke uden om begrebet reinkarnation. Hver især må vi gøre, hvad vi kan i hver enkelt inkarnation for helheden, herunder de kommende generationer, som jo – set i lyset af reinkarnationen – er identiske med os selv. Vi må gøre alt det vi kan for at leve i overensstemmelse med de universelle love. Altså leve som en ansvarlige beboere på kloden. Den er et levende væsen som os selv, bare i langt større skala, men i princippet helt det samme. Kloden består som mennesket af ca. 70% vand, og regnskovene svarer til menneskets lunger. Kloden ånder gennem regnskovene, derfor må vi have respekt for naturen og gøre alt, hvad der står i vores magt for at opretholde klodens respirationssystem. I stedet har vi i al vores visdom fundet på at fælde store dele af regnskovene. Man skulle ikke tro, at vi mennesker fungerer som jordklodevæsenets hjerneceller!
Det går ud over alle, når vi fx forurener. Naturkatastrofer, fx i form af klimaændringer, oversvømmelser og vulkanudbrud er jordklodevæsenets måde at reagere på, når vi har gjort tilstrækkelig skade. Klimaforandringer, oversvømmelse og vulkanudbrud er andre eksempler på naturkatastrofer. Jordkloden reagerer på forurening og anden mangel på respekt for naturen og helheden, som alle er en del af. Bemærk, at jordkloden er rund som en cirkel. En perfekt cirkel er uden begyndelse og uden ende – lighed og ulighed findes ikke i den uendelighed/evighed, som cirklen symboliserer. Vi kan derfor tage det roligt alle sammen, men helst ikke FOR roligt, for vi har en del at rette op på. Ingen får i længden lov til at forsynde sig mod naturens lovmæssigheder uden på en eller anden måde at skulle undgælde for det.
Det gælder i det hele taget om at se alt i sin helhed og ikke kun de fysiske former. De bløde værdier er vigtigere. Derfor vil fx de politiske partier, der inddrager disse, være meget mere fremsynede og dermed mere holdbare end andre. Her er rød ikke totalt identisk med blød, for også mange i den røde blok har et stort ønske om materiel fremgang.
Hvis man én gang har opnået stor materiel succes i en eller anden inkarnation, så følger behovet for dette med i de følgende liv, indtil man har erkendt, at lykken slet ikke ligger der, hvor man troede, og at kun lige at eje det, man står og har brug for her og nu i virkeligheden er den lykkeligste og frieste tilstand, man kan opnå – og alle er på vej derhen, det er kun et spørgsmål om tid.
Naturens lovmæssigheder er ikke sådan at lægge arm med, de vil altid vinde til slut som i de film, der slutter, som alle egentlig gerne vil have, nemlig lykkeligt. Ønsket om lykken ligger dybt i os alle, men de forskellige udviklingsstadier betyder, at man kan afprøve forskellige metoder til at opnå lykken hurtigst muligt, og i hvert fald i dette liv, for de fleste tror alligevel på, at vi kun har dette ene fattige liv. Det er og bliver en fattig indstilling kun at tro på dette ene liv. Og hvorfor skulle der ikke være mange liv? Det at blive født en enkelt gang er i forvejen så kæmpe stort et mirakel, at den samlede naturvidenskab aldrig har være så meget som i nærheden af et løse livets gåde. Man afprøver ganske vist fra tid til anden nye teorier om livets og universets opståen, og i vor tid er den fremherskende videnskabelige teorier, at der er sket en enorm eksplosion engang i fortiden, The Big Bang.
En dag vil videnskaben blive nødt til at erkende, at der findes en verden, der er både langt mere væsentlig og også langt mere spændende end den rent fysíske verden. Men igen: Hurra for forskelligheden, for i ”virkeligheden” findes der jo ikke andre måder at gøre tingene på, end ens egen. Problemerne opstår først, hvis vi ikke er åbne over for andre måder at se tingene på.
Det var bare lige det, jeg ville sige. Hej!