Beskrivelse
Ove von Spaeth
Alkymi også hos Moses, Tycho Brahe, Newton, og Jung.
Vigtige temaer og hovedpunkter:
* Der kendes alkymistiske tekster i alle store gamle kulturlande, bl.a. Babylon, Persien,
Indien og Kina, men flest af de ældste overleverede alkymistiske tekster er fra Egypten. Alkymi
var opfattet ikke alene som processer til at fremstille guld. For blandt de indviede var det ædle
metal ofte mest at betragte som et symbolsk element – mens selve forløbet var beregnet til
at fungere som hjælpende parallelproces for “bevidsthedsmæssig alkymistisk renselse og
forædling” hos den, der personligt arbejdede dybt involveret med processen.
* Gennem tiderne har det været gådefuldt for mange bibellæsere, at der i 2. Mosebog
(32:20) omtales, at en af de såkaldte straffe for at have deltaget i den kultiske episode omkring
Guldkalven, var at drikke vand, hvori Moses havde strøet guldstøv. Når guldet således blev gjort
drikkeligt (aurum potabile), kunne det være et trin undervejs til at skabe ’panacea’, et universal-
middel som mentes at kunne kurere alle sygdomme, og tilmed forlænge livet i stort mål.
* I renæssancen omtales den schweiziske læge og alkymist Paracelsus (1493-1541) for at bruge
guldstøv som lægemiddel – en “guldkur” der bruges professionelt som gigtmiddel også i dag.
* På de europæiske universiteter i middelalderen og renæssancen var astrologi som filosofisk
system et obligatorisk emne – først og fremmest for bedre at forstå oldtidens filosoffer, som
beskæftigede sig også med forhold, der inkluderede alkymi, medicin og matematik.
* I alkymisternes opfattelse og mål var også alkymien afgjort et filosofisk system til at
praktisere et holistisk værk udført med intensiv hengivelse – på en vis måde som buddhismen, der
trods denne hengivelse ikke var en religion oprindeligt, men en filosofi til at blive praktiseret for
spirituel udvikling. Bogen viser også Bibelens informationer om alkymi, der normalt ikke er kendte.
* Store videnskabsmænd som Tycho Brahe og Isaac Newton var også stærkt optaget af
astrologi og alkymi. Tycho Brahe skrev, at han har brugt lige så megen tid på stjernerne som
på alkymien, hvilken han kaldte “den jordiske astronomi” – en særlig videnskabskunst som også
Newton senere dyrkede intensivt. Brahe påviser tydeligt astrologiens integrering i alkymien.
* Når Tycho Brahe fremstillede medicin, blev den udviklet ud fra, at man generelt anså
planeterne for at kunne relateres til menneskets organer. Da solen ansås for forbundet med
hjertet, kunne en hjertekur f.eks. bestå i, at man skulle drikke vand med pulveriseret guld i –
og guld i sig selv kaldtes for solens ædle metal.
* I alkymien var ilden en af de mest vigtige faktorer – rensende og tranformerende – og her at
samle materielle elementer i nye kombinationer. Et specielt mysterium findes ved menneskets
forhold til ilden, der er den eneste af de fire elementer (tilstandsformer), som intet dyr besidder
nogen forbindelse med. Kemiske processers natur blev først forstået i moderne forstand, da
elementet ild udover at være et af de fire elementer også blev forstået som at være en proces.
124 sider.