Reaktion på kronik i Politiken
Politikens kronik fra den 28. juli 2024 af Ole Thyssen har en meget, meget fængende og korrekt indledning, men resten af kronikken må være et resultatet af en proces, som udelukkende kan tilskrives overdreven brug af venstre hjernehalvdel. Vi mangler nu om dage balance mellem de to hjernehalvdele, hvor den venstre hemisfære står for den fysiske verden. Fokuserer man kun på denne, er det selvsagt ikke tilstrækkeligt.
Kronikken indledes med ordene: ˮVerden er ubegribelig kompleks, og mennesket gør den hver dag mere og mere kompleks.ˮ Det kan ikke være mere sandt, og fortsættelsen lyder: ˮ…Mennesker skaber verden, men er også selv skabt.ˮ Det er dog kun halvdelen af denne passus, der er korrekt spirituelt set, da det bestemt ikke er fyldestgørende at sige, at mennesket skaber verden, for det skal der mere intelligens til for at kunne gøre, end mennesket kan opmønstre. Men det kan skaberværket – alt det, som naturen/universet/Gud har skabt. Det er naturen, som sammen med den ikke-fysiske verden – som man kan kalde for Gud – og som ikke er fysisk og dermed ikke kan ses, der har skabt verden og mennesket.
Sidste del af underrubrikken lyder: ˮDer er ingen samlet plan, og derfor opstår kriser som klimakrisen og globale krige. Lev med det. Ingen kender fremtidenˮ
Hvis man i stedet ser spirituelt på tingene og accepterer, at det er den usynlige verden, der er den virkelige, falder tingene bedre på plads. Hver dag bliver vi mindet om, at den fysiske verden er forgængelig og derfor ikke evig som den usynlige verden. Mennesker dør, bygninger forgår, krige og kriser hersker – men evigheden forestår. Vi får konstant signalet om at skifte fokus, og først den dag, vi GØR det, vil trængsler og kompleksitet med krige og kriser ophøre – men vanens magt er stor. Og de mennesker, der har smagt magtens og pengenes sødme, vil normalt ikke slippe det igen – så ulighed vil altid herske på det fysiske plan, men kun delvist på det åndelige plan, hvor man må acceptere, at diversiteten hersker – men accepterer man denne kendsgerning i kærlighedens og respektens navn, så sker der et helende gennembrud, for det handler om at respektere hinanden, uanset alder, køn, rang og andre fysiske forhold i verden.
Det er mennesket selv, som gør tingene problematiske. Et godt eksempel på dette er det religiøse område, hvor flere religioner gennem tiderne har brugt meget energi på at bekæmpe hinanden i forsøget på at få modparten omvendt. Religioner i sig selv fejler intet, men det er noget helt andet, når mennesket kommer ind over.
Der skal rettes op på fejl, der skete allerede under syndefaldet, som ikke blot handler om fx begær. Syndefaldet må ses som billedet på, at vi i tidernes morgen havde valget mellem at fokusere på den fysiske eller den ikke-fysiske/usynlige del af verden. Vi valgte den lette og mest fristende løsning, nemlig den fysiske – og mennesket begik den fejl nærmest at fravælge den ikke-fysiske verden og fokusere på den fysiske/materielle verden, selv om den virkelige verden reelt er den ikke-fysiske. Læs evt. artiklen herom – i Tanketanken Makro – i det seneste nummer af Horoskopet nr. 3/24.
I sidste del af kronikken kan man læse, at: ˮVæksten ikke truer naturen, som er usårlig, men ’kun’ økologiske balancer, som er vitale for menneskers overlevelse.ˮ Ja til det sidste, men hvad angår første del af sætningen, er det helt galt, da den MATERIELLE vækst i allerhøjeste grad truer naturen, som ser sig nødsaget til at handle i nødværge. Igen kommer der først balance i forholdene, når vi skifter fokus og lægger hovedvægten på den åndelige verden.
Lidt senere i samme afsnit kan man læse, at ˮbæredygtig natur er en idé, som er naturen fremmed. Kun mennesker har interesse i at skelne mellem bæredygtig og ødelagt.ˮ En sådan formulering må også tilskrives overdreven brug af venstre hjernehalvdel.
Jeg vil slutte med detteeksempel: I en mellemrubrik hedder det: ˮNaturen er kreativˮ, hvilket kan være korrekt nok, men alligevel ufuldstændigt, især på grund af, at der derefter efter står, ˮat naturen er uden plan og formålˮ, hvad intet i skaberværket er. Al vores ulykke består i vores egne holdninger og dermed handlinger. Som i religionen er det først galt, når mennesket – den på en måde invasive art – blander sig, hvad vi mener at være i vores gode ret til som klodens intelligentsia. Kronikken fortsætter med at påstå, ˮat naturen ikke kender forskel på godt og ondt, og at den ikke tager hånd om sine skabninger.ˮ Jo det gør den ved at reagere, når vi i vores uvidenhed øver vold mod naturen og miljøet – så kommer det fx klimakrise med global opvarmning og anden menneskeskabt ubalance. Dermed være ikke sagt, at fx land og hav ikke kan forgå, men det vil uden menneskets indgriben ske af naturlige årsager. Så uden mennesket ville naturen være meget bedre stillet, – og uden naturen, ville mennesket slet ikke kunne eksistere. Så hvad er stærkest, den synlige eller den usynlige verden?
Følg eventuelt med i den spændende serie i Astrologimagasinet Horoskopet.